Bir dostun sıcaklığına
Öylesine
Yaslamak istiyorum ki başımı
Ya omzunu uzat sevgilim
Ya da telleri kopuk
Bir kemanı
Kanadının altına sığınacak
Bir kuş arayan
Eskimiş saçak gibiyim sensiz
Yada bütün balinalarının
Kıyıya vurup intahar ettiği
Bir deniz
Bir hitit çanağıyım
Toprağa gömülü
Ve sen
İlk kazısını yapan
Bir arkeolog ürkekliğiyle
Ellerinin arasına
Al beni
Tek dileğimdir çünkü benim
Sana yakın bir sunay akın
Sunay Akın
Sevmek… Beş harf, iki hece; ama öyle güçlü bir etkisi var ki değişir insan baştan sona. Sevmek… Öyle başka ki düşünmediklerini düşündürür. Belki de “asla” dediğini yaptırır. kalbe girdi mi bir başka olur insan. Düşünür, düşündürür ve özler. Her an düşünmeye başlar. Neyi düşündüğünü bilmez başta; ama farketmeden tebessüm olur yüzüne kalbindeki sevgi. Hayal etmeye başlar ve daha bir sürü şey. Ama sevmenin en güzel yanı, sevmeye başladıktan sonra kalbe sevginin dışında başka bir şeyin girmemesi galiba…