- Her Şey Sende Gizli
Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif.
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç…
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü…
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin.
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna,
ne kadar yaşarsan yaşa, sevdiğin kadardır ömrün.
Gülebildiğin kadar mutlusun,
üzülme, bil ki ağladığın kadar güleceksin
sakın bitti sanma her şeyi, sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
bir gün yalan söyleyeceksen eğer
bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın
güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hisseciğin kadar yalnızsın
ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin.
İste budur hayat!
İste budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
çiçek sulandığı kadar güzeldir
kuşlar ötebildiği kadar sevimli
bebek ağladığı kadar bebektir
ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin,
bunu da öğren:
Sevdiğin kadar sevilirsin…
Can Yücel
- UNUTMA Kİ
Sen uykusuzluk nedir bilir misin,
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı hiç,
Gözlerini tavana dikip,
Düşündüğün oldu mu bütün gece,
Ve bütün bir gün,
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç ,
Gelmeyince ,
Seni aramayınca ,
Ölesiye ağladın mı ,
Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların ,
Ona ait ne varsa ,
Bir bir hatırladın mı ?Sen günden güne erimeyi bilir misin ,
Dev bir ağacın vakarı içinde ölmeyi ,
Bir teselli aramayı ,
Issız parklarda,tenha sokaklarda ,
Ve bütün bir şehir uyurken uzaklarda ,
Deli divane yollara düşüp ,
Yaşlanmış bir köpek gibi ,
Eskimiş bir gömlek gibi ,
Atılmışlığını hissettiğin oldu mu ?
Sevmekten ,
Günler geceler boyunca yürümekten ,
Elin ayağın yoruldu mu ?Sen yalnızlığın acısını bilir misin ,
Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına ,
İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtı mı ,
Bütün gururunu çiğneyip ,
Sevdiğinin geçtiği yollarda ,
Bastığı toprakları eğilip öptün mü ,
Sen çaresizlik nedir bilir misin ,
Sen yokluk nedir gördün mü ,
Yanan başını ,
Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden ,
Sen her gün bin defa öldün mü ?Böyleyim diye ayıplama beni ,
Bir gün kendimi ,
Sonsuzluğun koynuna bırakırsam ,
Yaralı ve yenik bir asker gibi ,
Darılma ,
Unutma ki ,
Her seven adsız bir kahramandır ,
Unutma ki ,
İnsan ; sevebildiği kadar insandır…
Ümit Yaşar Oğuzcan
ALLAH İÇİN SEV
Seversen, sevgin Allah için olmalı,
Bir ağacı, bir hayvanı, bir yağmuru ve dünyayı,
Hep zikir kardeşi olarak görmeli,
Onları ve her şeyi Allah için sevmeli.
Allah her şeye kendi özünden vermiştir.
Bir ağaç, bir hayvan ve evren özde birdir.
O halde kem gözle bakmak niye?
Seversen sevgin Allah için olmalı..
Hasan BELEK
06-06-2007
hasan kardeşime sevgilerle……. güzel paylaşımın için çok teşekkürler hasan.
Hiçbir aşk acısı yaşanmadan bitmiyormuş
Her aşk defalarca kal desende tek taraflı bitiyormuş
Önünde diz çöküp yalvarsan bile aşk için geri dönülmüyormuş
Aşk haykırmakmış,nefessiz kalmakmış,sessiz çığlıklar atmakmış,
Geri dönüşü olmayan bir yola sapmakmış,
Aşk yala tebessümler atmakmış başkalarına,
Aşk başkalarını kandırmakmış…
Acısı yaşanmadan sönmüyormuş içindeki ateş,
Diri diri yanmakmış,yüreğini kanatmakmış aşk,
Yastığa başını koyduğunda için için ağlamakmış,sarıldığı seni koklamakmış
Teninin kokusunu özlemekmiş…
Aşk çok büyük yalanmış sevgili,
Dokunduğu elleri yakmakmış
Acıtmadan bitmiyor sevdalar…
Aşk bitmiyor sevgili,öpüşünü sarılışını unutturmuyor sevgili…
Benliğimi bırakmıyor yaramı kapattırmıyor…
Aşk acısı yaşanmadan bitmiyor…
Şimdi yaşanılacak tüm acıların üstüne;
Yemin ediyorum,yemin ediyorum…
Allah kahretsin seni hala çok seviyorum…
Düşüncelerin beni sürüklediği yerde,
O terkedilmiş sevda limanlarının olduğu yerde yakaladın beni..
Yalnızlığın sessizce pusu kurduğu zamanlarda elimden tuttun,
Hep o anları bekliyormuşçasına kendine çektin beni…
Sıcacık bir sarılışı unutmuşken,
Yeniden hatırlattın o sarılışların titrekliğini…
Beni beklide en derinden tutup çıkardın güneşe
O ışıl ışıl parlayan sarıya…
O kadar özlemişim ki hayatı bunu yeni anlıyorum,nefes almayı yeniden tadıyorum sanki…
İşte tam bu noktada sana söz veriyorum
Bana bunları hayatı yeni öğrenmeye başlayan çocuk gibi yeniden tanıştırdığın için
Sana söz;
Söz ki gözlerini her açtığında yanında olacağım
Söz ki her güneşi biz batırıp biz doğuracağız,
Ve sana söz ki hayatımın her dakikasını senin varlığınla yaşayacağım.
Çünkü artık sen olmadıkça ben olmayacağım…
Ölene kadar yanındayım bırakmam….
Kurşunlanmış bir yürekle yürümekti HAYAT
Bu taşlı yollarda..
Hadi bi gayret yüreğim
Son damlanda tükenene kadar
DAYAN…
KÖHNE BİR SEVDANIN ARTIKLARINDAN PAYIMI ALDIM
YİNEDE BU SEVDADAN ÇEKİP GİDİŞİNE Mİ
YOKSA PAYIMA DÜŞENE Mİ YANSAYDIM BİLMİYORUM
BİR SÜRE ÇARESİZLİGİMDE SENİ NESNE OLARAK KULLANDIM
EVET BİTTİ DEDİGİMİZDEN SONRA ETTİGİMİZ KAVGAYLA NOKTALI VİRGÜLLER
KOYDUGUMUZ SEVDANIN NOKTALARINI SON KAVGAMIZDA KOYDUK VE BİTTİ…
SEN GİTMİŞTİN BENDE GİTMİŞTİM BELKİ….
AMA BEN HİÇ GİDEMEDİM
KESİN BİR ŞEKİLDE SÖYLEMEK İSTERDİM SANA BUNU, AMA HEP İMALI ANLATTIM
ANLADIGINI BİLMEDİGİMİ Mİ SANIYODUN ÖYLE İSE YANILIYORSUN….
ŞARKILAR BİTEN AŞKLARIN CENAZE TÖRENLERİ GİBİDİR…
DEMİŞLER…
SENDEN BANA KALAN ŞARKILAR
CENAZEDEN ÖTE BİR ŞEY….
ARTIK ÖLÜYORMUYUM HERGÜN ARTIK ÖLMÜYORUM….
ARTIK BU ÖLMELERİME BİR İKSİR BULDUM, YARAM GEÇMEK ÜZERE…
KİMSENİN BİLMEDİGİ ŞİİRLERİ ESKİTTİM YÜREGİMDE
KİMSENİN BİLMEDİGİ ŞARKILAR BESTELİM….
VE;
UNUTTUM SENİ UNUTMAM GEREKTİGİ İÇİN
BENİ SENİ UNUTMAMA ZORLADIGIN İÇİN….
UNUTMAM GEREKTİ VE UNUTTUM….
ŞİMDİ AKILLARDA TEK BİR SORU
BU OYUN KİMİN KUSURU….
ASLINDA BUNUN CEVABIDA HAVADA ASILI……..
SEVİYORSAN BAŞKASINA ÖZGÜRLÜK VER
EGER SENİ TERK EDİP GİDER VE GERİ GELİRSE SENİNDİR
EGER GERİ DÖNMEZSE BİLKİ HİÇ SENİN OLMAMIŞTIR……
BERRİN KANDEMİR’e ARMAĞAN OLMASI DİLEĞİMLE !!!! 3 SENE SONRA..
GÜLÜN DİLİNDEN
Bir gül gördüm kendimi kaybettiğim sokağın kenarında. Uzunca bir dalı, pembe rengi ve solmaya yüz tutmuş yüzü ile haykırıyordu yüreğime. Değerini yitirmiş birçok şey gibi oda değerini yitirmiş bir sevgili tarafında atıldığının farkında gibiydi. Kırmıştı onu sevgilinin bu hareketi. Madem değersiz olacaktı neden koparılmıştı yaşadığı topraktan. Aklında birçok soru işaretleri vardı ve bu solmaya yüz tutmuş yüzünden hüzünlü acı bir aşk romanının metinleri gibi okunuyordu. Okudukça içim burkuldu ta derinlerden. Öyle kısa ve hüzünlü bir geçmişe sahipdi ki kıyamadım onu öylece kimsesiz bırakmaya. Elime aldığımda dokundu Duygularıma. İlk defa bir çiçek derin bir nefes aldırdı bana. Derin bir iç çektim onun haline ve o anda yaşadığım duygulara. Hani hem ağlamak hem de gülmek arasında kaldığınız o an vardır ya. Hani ne yapacağınızı ne söyleyeceğinizi ya da ne hissedeceğinizi bilemediğiniz o an. Sanki ben kopmuştum dalımdan. Sanki solmakta olan gül değildi bendim. Ona o kadar çok ısınmıştım ki biraz umut vermek için ona ‘’insanlarda koparılıp atılır değerleri bittiğinde anlamını yitirildiğinde bir şeylerin’’ demekten alamadım. Görünüşler farklı olsa bile yaşananların aynı olabileceğini kanıtlamak ister gibi bir halim vardı. Bir gün olurdu her kez koparılırdı sevdiğinden. Her kez tadardı ayrılığı. Her kez yaşardı hüzünü. Ama kimse yaşamazdı onun gibi, bir sevgiliye verilmek için koparılmayı. O duyguyu tadamazdı kimse. Anladım ki o an bu gülde sır kalacak dı. Hem sevgiliye verilmek için koparılmanın acısını, hem de anlamı bittiği zaman bir şeylerin nasıl değersiz olunduğu. Defalarca çay içtiğim bardağa biraz su koyarak yarasını sarmaya çalıştım. Birkaç saat sonra biraz kaldırdı o minicik boynunu. Birkaç kelime söylemek ister gibiydi. İlham oldu içime birkaç kelime, bakarken hüzünlü yüzüme. ‘’ya yüreğim? Onun şifası nedir ?’’ der gibiydi. O an hayat silindi gözümde bir an. Her şey yok olmuş gibiydi. Bir çiçeğe bile cevap verememenin duygusunu hiç tatmamıştım o ana dek. Bir çiçeği damarlarımda hiç hissetmemiştim. Paramparça oluverdi kalbim. Nefret ettim sevgiliden. Neden kopardı ki seni sevdiğinden? O seven olsaydı anlamazımıydı halinden? Nasıl koparırdı, çalardı sevdiğinden. Bunun acısını hiç yaşamamışsıydı? Koparırken hiç mi düşünmedi sevgili için sevgiliyi ayırmanın sonunda ayrılık olduğunu?
Onun tüm hayatı oluvermişti, küçük çay bardağına koyduğum bir iki damlacık su birikintisi. Ve o ölmeden önce vasiyet eder gibiydi. ‘’Eğer bir gün olurda sende koparırsan kendini sevgili için, söyle ona susuz bırakmasın seni’’.
Bir an düşündüm. Onun için su sevgi demekti. Nasıl susuz bir çiçek yaşayamazsa bir insanda yaşayamazdı sevgisiz. Anlamıştım artık yüreğinin dermanını. Dokunmuştum kırılan kalbini kıran taşın sertliğine. Un ufak oldu gözümde her şey. Onun dermanı yoktu. Ne sevdiğine dönebilirdi artık nede hayatına…..
İnsan oynamamalı duygularla. Sevmesini bilmiyorsa sevmemeli. Kolay iş değildi bu. Sevgiliyi koparıp hayattan, yüreğine ekmek. Onu sevgi ile aşk ile beslemek. Damarlarında ki her damlada, kanda onu hissetmek. Onun Mutluluktan çiçek açmasını sağlamak. Aşkın ile kokular saçmasını sağlamak zor işti. Bir an boynunu bükse, onu kaybetme korkusu ile yaşamak zor işti. Ama Aşk bunların hepsini üstlenmek değimli? Karanlık da güneş, ümitsizlik de ümit, hüzünde mutluluk, ağlayınca da güldürebilmek değimlidir aşk!
Şimdi günlerim onun soluşunu izleyip de elim kolum bağlı bir şekilde onun yok oluşunu izlemekle geçiyor. Biraz daha boynunu bükse gözyaşlarım akıyor içimdeki denizlere. Ve o denizdeki anı gemilerine yenileri ekleniyor zaman zaman. İnsan koparmamalı yüreğine dikemeyeceği hiçbir çiçeği. O ayrılık günahına karışanlardan olmamalı hiçbir zaman. Koparılanın sadece bir çiçek olmadığını bilmeli. Nasıl bir daldan düşüyorsa yaprak, nasıl bir fidandan koparılıyorsa çiçek, nasıl düşüyorsa göğün göğsünden damlalar, düşenin sadece bir damladan ibaret olmadığını, her damlanın sevgiliden ayrılmak demek olduğunu fark etmeli. Her gözyaşının aslında ayrılıktan ibaret olduğunu öğrenmedi mi daha? Giden her ne ise, onun için değil mi bu gözyaşlarımız. Yeri gelir mutluluk giden olmuştur, yeri gelmiştir huzurdur giden ve yeri gelmiştir bir sevgilidir ister istemez seni terk eden. Gözünden düşenler her zaman ayrılık ateşini söndürmek içindir daima. Göğsünden yüreğinden kopan her bir damla dır, göz bebeklerini sulandıran. Eğer sensen bunları yaşayan, eğer vicdanınsa konuşan, eğer sensen ayrılıkla zamansız tanışan, yeter artık koparma bir çiçeği dalından. Ayırma göz yaşlarını o nazlı bebekten…..
Hasret çeken her varlığın hakkıdır kavuşmak sevdiğine. Yere düşen her tohumunun hakkıdır toprağa dikilip fidanlaşmak. Gökyüzünden düşen her damlanın hakkıdır toprağa karışmak. Ve bir fidanın canı olmak. İçinde yanan her ateşin hakkıdır içini kavurmak. Senin hakkındır o küllerden yeniden doğmak. Yaşanılan her olaydan hakkındır anılar toplamak. Ama hakkın değildir sevgiliyi sevdiğinden alıkoymak,ayırmak…. ( EraY ÇeLiK)
çok güzel yazmışsınız yüreğinize saglık gerçekten çok begendim
abi tam olarak ne bu ? yani özeti var mı daha bunun.
çok etkilendim doğrusu çok güzel ve anlamlı yazılmış…
Armağan için teşekkürler.
İnce ve manalı bir anlatım.Ben de hep o çay bardağına gülün yarasını sarabilmek için su koymayı seçenlerdenim.
Sevgili için kendimi koparmadım.Dalımda mağrur ama yalnız kalmayı seçtim. Tek kendimi ayrı koydum ki sevgiliyi sevdiğinden ayrı koymuş olmayayım diye.
Gerçek sevgilerin kaderinde hep ayrılık oluğuna inanırım. Kısaca sevgimizi ifade ederken sığındığımız gülün kaderi gibi.
‘Gülün Dilinden’- okuduğum en anlamlı cümle;
‘Aşk bunların hepsini üstlenmek değilmi ?’
sorusu oldu.Sıralanan o zor işleri başarabilmek dileğiyle.
değerli kardeşim ne kadarda güzel anlatmışsın değer bilmenin açılımını insan sizin düşüncelerinizi okudukca hayatı yaşamı daha çok seviyor değer verilmesi gerektirdiği kişiyi değerince yaşatıyor sevmeyi sevilmeyi öğreniyor HAYAT BOYU YAŞAMINIZIN DİLEDİĞİNİZCE OLMASINI DİLERİM
Mrhb cok saygı duyuyorum size
Sayın Berrin Kandemir !
Sizin kalbiniz bir defa sevmeyi seçen bir kalp. Saygıyı hak eden insanlardan biri olduğunuza inanıyorum. Sevgi kadar güçlü bir duyguyu Aradan Üç sene Geçmesine Rağmen hala içinizde tutmayı başarabilmissiniz. Övgüyü hak edenlerdensiniz.
‘Gerçek sevginin kaderinde daima ayrılık olduğuna inanlardanım’ diye yazmışsınız. Eğer Gerçek sevginin kaderinde ayrılık olmuş olsaydı, sevmenin hiç bir anlamı kalmaz ve sevgi kelimesini bir nebze tatmak için kalpler bu kadar acıya razı olmazdı. İki insanı Tek yapabilecek bir duygu varsa o da ”sevgi” dir. Tek vicud yapar insanları.
Sevginizi imkansız hale getirenin ne olduğunu bilmiyorum ama, sevilen seven tarafından bazen öyle bir kusursuzlaştırılırki, en küçük hatayı bile ona yakıştıramaz ve bu sevende büyük bir hayalkırıklığına sebeb olur.
Umarım bu kadar sevdiğiniz bir insanı kaybetmenizin sebebi hatalar değil, aşamadığınız başka bir problemdir.
EĞER HİSSEDİLEN SINIR ÇİZEBİLİYORSA ETRAFINA, O AŞK SIFATINI KISKANMIŞ, AŞK ŞEKLİNE GİRMİŞ YALANCI BİR DUYGUDAN İBARETTİR..
Yazdıklarımı Doğru anlamanız dileğiyle.
SON SÖZÜN NE OLURSA OLSUN, O DAİMA ELVEDA ANLAMINI TAŞIR !
İstesende istemesende bazen sevdiğine elveda demen gerekir o an. Bir tek kılına bile zarar gelmesini istemediğin, bir göz yaşına dünyaları yaktığın o sevgiliye veda etmek zorunda kalırsın. Sebebler fazla bir önem taşımaz o an. Yapman gerekenin o olduğuna inanırsın ve yaparsın. İçini parçalarsın. Kopar gidersin hayattan. Ama o her daim içinde yaşamayı bilir sen izin verdikçe. Bazen ona elveda derken dokunamassın bile. Boğazında düğümlensede bir çok şey oradan ilerisine gidemessin asla. Gözlerine bakarsın uzun uzun o son sözü söylerken. Aslında çok şey söylersin o an. Ama Hiçbir zaman duymayacagı şekilde, içinden haykırarak gitme diye. Verdiğin her söz sıra sıra gözünden kaymaya başlar. Gitme der gibi. Sevdiğinden ayrılmanın acısını tattığında damarlarında her bir hücrenin yapma diye yalvardığını duyarsın. Yapma onsuz olmaz. Son sözünü söyleyebilirsen sevdiğine onu nekadar sevdiğini kendine sormayı unutma. Çünkü gerçekten seven insanlar son sözü asla söyleyemezler isteselerde. Bir bakıştır onlar için elveda. Gözden düşen bir iki damladır kimisine göre. Kimisine göre kapanmaktır dizlerine. Ama giden her zaman bedenler olur bu seneryoda. Sen ne yaparsan yap, hangi kelimeyi söylersen söyle, istediğin kadar elveda dememeye çalış istersen, ama son söz elveda anlamını daşır her zaman….
keşke yazabilse insan her hissettiği duygunun tarifini. Ya da çizebilse o an gördüğü düşlerin resimlerini. Keşke duyabilselerdi dersin içinden duyabildiklerimi. Zamana bakışını, çalan şarkılarda notaların kalbine her dokunduğunda bıraktığı çizgileri görebilselerdi dersin. Ve o keskin acımasız çizgilerin kalbine kazıyıpda yazdığı ismi. Bu hayat Yalnız yaşanır. Yalnız doğar insan ve ölür. Bu kadar olsa keşke herşey ama değil. İçinde yaşadığın o tek kişilik dünya varya hani. Ne düşündüğünü ne hissettiğini ne gördüğünü hayallerinde neler kurduğunu göremedikleri bilmedikleri o dünya varya işte orada bulursun kendini yapayanlız. Kimse bilmez yaşadıklarını arzuladıklarını. Sana özel bir oda gibidir orası. Sadece sende bulunur altından olan kapısının anaktarı. Kimseye veremessin paylaşamassın yediğin pamukşeker gibi onu asla. Çevrende tanıdığın her karakteri raflara koyarsın. Tane tane tanırsın önce. Her birinin ağırlığını kendine özgü bir kantarla tartar ve ağırlığı kadar değer biçersin. Verdiğin değer kadar derine işlersin onu. O kadar çok insan varki hayata misafir olan. Her birinin içinde ne fırtınalar kopuyor bunu merak edersin çoğu zaman. Bazen dersinki keşke insanların içini görebilseydim. Keşke düşüncelerini okuyabilsydim. Onların içini görebilseydim. Bunu sana söylettiren ya ihanettir Ya da şüpe daima. Yakar insanın içini. Kavrulursun an an. Hiçbirzaman cevabını alamayacağın sorulardır bunlar. Ne kadar sorsanda karşındakine doğru cevap verdiğini bilemeyeceğin sorulardır bunlar. ( eray ÇeliK)
Cok guzel gercekten gozlerim doldu bende babamı gecen ay kaybettim we o an sadce gitme babam diyebildm
Sayın Eray Çelik
Teşekkür ederim yine aynı saygılı anlatımınızı okurken bir yanlış anlaşılmayı düzelteyim.
Benim sevgi konusunda kendimle sorunum yok.Yani imkanlı -mkansız sevgi muhasebesini kapatanlardanım. Yüreğim kuş gibi özgür.
Sevgi konusunda serzenişim olduysa genel olarak beyler ve bayanları için olmuştur.Hepimizin cevap arayıpta bulamadığı ayrılıklar için.Üstüme vazife edindim işte.
Size katılıyorum.Sevgi tek vücud olmaktır.
Kendi adıma tek vücud olduğum sevgim olmadı diyelim.Ama olabilirliği ihtimali varken buda sorun değil diyeceğim tabi ki.
Gerçek sevginin sonu ayrılık derken; saf sevgileri yüreklerinde kirletmeden taşıya bilmeyi başaran kullarının yüce mevlam tarafından
– bu dünyada ki göreviniz bitti dercesine cennetine alındığı – düşüncesine sahip olduğumdandır.
(leyla-Mecnun, Kerem-Aslı, Ferhat-Şirin vb. sonu hep kavuşamama .Ama aslında gerçek kavuşanlar onlar.)
Sevmek için dünyaya geliyoruz.Sevdiğimizi yaratandan ötürü sevmeyi başardığımızda gerçek kavuşma bu oluyor sanıyorum.
Saygılar bizden olsun.
Sayın Berrin KaNDEMİR,
Cevaplarınız için teşekkürlerimi sunarım. Yorumlarınızı okudukça daha anlaşılır ve daha net olarak söylemek istediklerinizi anlayabiliyorum. Bazen sadece sizi konuşturmak için cevap yazabileceğiniz türden size soru sorar gibi metinler yazmamı af buyrun. Ama yorumlarınız gerçekten içten olduğu için yapıyorum bunu.
Bazen sevgi konusunda ve aşk konusunda kendi ırkımı bile anlamakta acizlik çekiyorum. aşk sevgi kelimeleri o kadar hafife alınacak kelimeler değil. söylemesi kolay hissetmesi zor olan bu duyguyu hak edene verebilmek ve hak eden için birşeyleri tüketebilmeyi bilmek gerekir. burdaki en büyük sorunlardan biride aşk kelimesinin kimde nasıl bir etkiye yol açtığını ve aşkı nasıl tanımladığını bilememek. bu üzücü.. Bazende bunu bilmek üzücü..
”Sevmek için dünyaya geliyoruz.Sevdiğimizi yaratandan ötürü sevmeyi başardığımızda gerçek kavuşma bu oluyor sanıyorum”
Bunu başardığınızda kimine göre hayal, kimine göre rüya olan aşk duygusunu çırılçıplak olarak görebileceğiniz başka hiç bir yerin olmadığını düşünüyorum. Gerçek aşkı ancak aşk olduğunuzda tadabilir ve aşkın damarlarında dolaşabilirsiniz… En azından buna inanıyorum..
En güzel Duyguların Kalbinizi ısıtması dileğiyle…
Susma, içimdə təlatüm var,
susma, başımda fırtınalar.
hüzünlüyəm, susma.
susma,
sevdiyim hər kəsdən qaçdım.
qaçdım məni sevənlərdən.
susma, dərd içimi əzir
yoruluram susqunluqdan
çıxıram adamlıqdan
Baxma
belə baxma.
Susma,
Mənim hüzünlü anlarda
bir az danışmaq
bir az səni dinləmək kimi istəklərim var.
Mənim tənha gecələrdə,
kişilərə yaraşmayan
ağlamaq,
qışqırmaq kimi vərdişlərim var.
Susma,
bir şey danış
özündən,
məndən,
sevgidən
Sənin və mənim olmayan
hər şeydən, danış.
susma içimi dərd oyur,
ağrıdan alnımdakı damarlar
ilan kimi qıvrılır.
yum gözünü,
baxma
belə baxma.
Yanğın var içimdə, susma
yoruldum rəsminlə danışmaqdan
ağlamaqdan yoruldum
səni düşünməkdən
və rəsmini sevməkdən bezdim.
bezdim insan olmağımdan
sənsiz qalmağımdan
susmağından bezdim, susma
susma,
içimdə hüzn var,
dərd içimi oyur,
yoruluram baxışından
baxma.
Sənin susqunluğundan,
dəli ola bilərəm,
baxma
belə baxma.
sənin lal baxışından
baxışından
ölə bilərəm…
susma.
sevgi..içinde okadar çok şey saklı ki bu 5 harf. hayatın kendisi aslında konuşan bi ayna gibisin onunla sana cvp veren duyguları olan sen düşünürken o söleyen onsuz nefesin kesildiğini hisetmen kalp ritminin bozulması gibi bişey.. sensizde mutlu olduğunu bilip mutlu olman onu yaşaman yaşatman içindeki bir sen ile konuşman yalınca tüm çıplaklığıyla iyi kötü paylaşabilmen dile dökebilmen. onu severken sahiplenmeden boğmadan tamamen özgür brakarak sana akmasını beklemen sabırla. imkansız dediğin zamanı onunla kendine zaman ayırabilmek yani zamandan çalmak başkaları için değil kendin için bişeler yapmak kendini yaşamak ( onunla onu yani kendini) gözlerinin konuşması sana her heyecanı her duyguyu akıtması hiç konuşmaya gerek duymadan ifadeler sölenimler ne kadar zayıf kalacağını bildiğinden susmak. evt sevgi, hayattır. kalabalıkta yada yalnızken yaşamak yaşatmaktır. kısaca sana sunulan hayatı taşıyabilmek ve kendini yalınca sunabilmendir sevgi. sorgusuz hesapsız tamamen güvenerek.. yıllar geçsede bi zamanlar dememektir ve her andığında kalbinin titremesi ritmin hızlanmasıdır..
Zaman nedirki gelir gecer derler zaman gelıp gectıgınde neler goturdugunun farkına varırmıyız kı acaba nelerımızı aldı bız ıstemeden nelerı göturdu haberımız olmadan kımı cok sevdıgımızı kımı hıc sevmedıgımızı ıyı veya kotu herseyımızı gulun solmasına suyun donmasına benı böyle yanlız bırakmaya senı böyle aglatmaya daha neler neler önemlı olan yazılanlar degıldır anlatılanlar yasananlar degıldır bence önemlı olan Yazamadıklarımızdır anlatamayıp hep hayalını düşünü kurtuklarımızdır …… tşkr herkeze
ÇOK GÜZEL YAZILAR
BEN SENİ YANLIĞIN LA SEVDİM
BEN SENİ SESSİZLİĞİN LE SEVDİM
BEN SİNİ BENİM GİBİ TEK TABAN CA TAKILMANLA SEVDİM
BEN SENİ BİŞEY BEKLEMEDEN SEVDİM AŞKIM
AMA SEN BENİ HİÇ SEVMEDİN Mİ
sevgi anlamını iyi bildiğimiz ama yaşamaktan korktuğumuz değilmidir.. mutluluğu bizi en doruğa ualaştıracağını ama acısınında bizi tepe taklak edeceğini bildiğimizden geri adımlar atığımız değilmidir.. yazamadıklarımız anlatamadıklarımız aslınada yaşamaktan
korktuğumuz şeler değilmidir…
Benim için bir şeyler ifade ediyorsun sanırım Uykuya dalarken ellerimiz birleşti.Çok,o kadar çok korktum seni kaybetmekten, Öyle güzelsin ki,Nefes alışını dinlemeye doyamam, Sen olamadan birşey istemem, duyuyor musun Biz hayal ederek başladık,Yolumuz talihe,Günümüz uzundu ve kahkahayla doluydu. Zaman kavramı olmadan yaşadık,Ne yılları düşündük, ne dakikaları Çocuklar gibi mutlu olduk. Biz sadece sevdik,Parladık lambalar gibi. Sen sanki başka gezegenden,hiç kimseye benzemezsin. Senin hakkında konuşurken tüylerim diken diken. Hep kendimizle kaldık,okadar memnunum ki Biz basit çocuklarız, leyla ile mecnun değiliz.. Birbirimizi düşünüyoruz,Seviniyoruz,hayattayız diye Hayaletler gibi,Alındaki çatlaklar Bana sorarsan,bir sırrım var mı diye, Derim ki,
mutluyum,Çünkü, sen varsın Hep birlikte olacağız, dinle Bu dünyada sen olmadan,birşeye ihtiyacım yok Gökyüzüne müteşekkirim, Kadere müteşekkirim.. SELİN.
evt
Arkadaşlar hepinizin yüreğine sağlık.Yazılarınız ve yorumlarınız çok güzel olmuş. Allah hep böyle güzel düşünerek yazmayı ve de yorumlamayı hepimize nasip etsin.
😦
Berrin Kandemir
Merhaba,
Evet yıllar nasıl geçmiş.Daha dün gibi.
Herşey; ‘Yüzünüzde küçükte olsa bir tebessüm bırakmak dileğapmam iyle’ başlayan ve ‘Sizde benim gibi çok sevdim ama sevilmedim DİYENLERDEN SENİZ’ itirafıyla devam eden Semih’in bu İKİ SİHİRLİ cümlesi üzerine başladı.
Bu günse bu siteyi sığındığım bir yuva gibi görüyorum. Hep sadık kaldım. Böylece mesajınız da bana ulaşmış oldu.Özür dilemenize gerek yoktu anlam veremedim.Ama iyi dilekleriniz için teşekkür ederim.
Demek ki Semih, siz, ben ve diğerleri ‘ÇOK SEVDİM AMA SEVİLMEDİM’ diyenlerdeniz ki aynı gemide bir araya geldik.İyi Geceler.
……………………
yaram taze hemde çok, öl deseydi ölmezmiydim
biçareyim sizler benden önce yaşadınız bu duyguları
ne yapmam lazım lütfen yardım edin…
hayat her daim istediğimiz gibi veya beklediğimiz gibi gitmiyor gitmezde aslında istenilen; gitmesini beklemektir, insanda ki umut,yüzündeki tebessüm,yüregindeki anlamsız kıpırtı ama gel görki hayat daima beklenmedik tesadüflerle doludur hani insanın ne zaman öleceğini bilmemesi mutlu kılar ya hayatı umutlu kılar ya buda böyle bişey her daim herşeye hazır olmak gerek hayat herkese farklı adil değil belki ama asıl adil olmayan hayat deil bu hayat içerisinde ki insanlardır yaradılış itibari ile yüce ALLAH çok özel bir alem yarattı bu alemlerin rahmeti olan HZ MUHAMMET (S.A.V) yüzü hürmetine en güzel özellikleride biz ümmetine verdi ama biz ne ümmeti muhammet olabildik nede kendimiz olabildik bu yüzden bu güzel alemi cennet iken cehenneme çevirdik yaşanmamış acıları keşfettik ve sevdiklerimiz üzerinde,insanlar üzerinde bunu denedik oysa her yabancı bir insan bir başka insanın sevdiğidir bunu bilmezden geldik bu şekilde bencillik oluştu hep bana ve bananecilik oldu bu duyguyla içimizdeki insanlık duygusunu,mahsumiyeti,iyi niyeti kısacası yaşanılabilir her duyguyu yitirdik isminide kimi kapitalizm koydu kimi siyonizm kimi başka bişey herkes işine geldiği gibi yorumladı oysa kimse yaradılışımıza bakmadı özümüze bakmadı ne için yaratıldık savaş içinmi? acı içinmi? zulüm içinmi ne için? bu kadar güzellikler verilmişken bize biz biz olamadık o kadar yanlışımıza rağmen bir an olsun özümüze döneriz umuduyla bekledik ama hergeçen gün gördükki eskiyi bırakın bir gün bir başka günden daha kötüleştirdi insanları bunların bütününe ve hatta daha fazlasına adaletsiz hayat dediler.
Ilk önce allahın selami üzerinize olsun arkadaşlar…Bundan aylar günler önce tanıştığım bir iki kelime şimdi hayatımı büsbütün kaplıyor:AŞK VE SEVGI…şimdi hayatin öyle bir köşesinde buzullup kalmışımki ya geçmişe dair hatırlanınça sadece yüzde tebessüm bırakacak bir ani olarak kalacak yada geleceğe dair büsbütün hayatım olarak…karar vermek hayatını sevginin yumuşak ellerine bırakmak !?…ama ne olursa olsun asla vazgeçmeyecek bu sol memenin altındaki ..!
SoKaK LamßaSı oLMa SévGiLiM KiMé YaNDiĞiN ßéLLi oLSuN…
ben berke sonuncu yanı karanlıktaki esir bu benden ayrıldığım sevgilime gelsin vede ellerınıze sağlik diyorum okuyorum hepsini devamını dilerim ustalarımız
Merve ARI
Pişmanım belkide hayattaki en büyük pişmanlığım. Yaşadıklarım zor çok zor.
Keşke yaşadıklarım bir kabus olsaydı uyandığımda oh be rüyaymış diyebilseydim .
Ama gerçek işte gerçeklerle yüzleşmek öyle zor ki . Hani sabır taşı olsa çatlar yani.
Birde param parça olan hayallerimm gün geçtikçe yitirdğim umutlarım yandılar kül oldular.
Ey güzel şehir istanbul. Yakışmadı bize ayrılık.Çabuk pes ettik olmadı işte. Şimdi başka şehirde
başka insanlar. Ve ben özlüyorum eskiyiiii , güne mutlu başlamayı ,
Hayal kurmayı , hayata dair bitmeyen tükenmeyen umutlarımı özlüyorumm.Artık yoruldum mutlu gözükmekten
öyle yalnızım ki etrafımda yüzlerce insan ama kimse beni anlamıyor derdime derman olamıyor.
Oysa öylemiydi hayatım dostum vardı sabahın erken saatlerinde uyanır hayaller kurardık sonra o ağlardı
bende ağlardım. Sarılırdık beraber onun derdi benim derdim olurdu benim derdimse onun. Şimdi Mutsuzum
beni ağlarken güldüren o insan yok artık .
ahh şu mesafeler ..
Şimdi ne yapmalıyım bilmiyorum. İnsanlar sahte , yalan hani hep hayat acımasız diyoruz aslında acımasız
olan kahpe insanlar. Kimseyi düşünmezler. Hayatlarımızı mahfedip hiç bişey yokmuş gibi yoluna devam
ederler.
İşte bukadar kolay insanların hayatlarıyla oynamak. Mutsuzum inkar etmiyorum. Eskiden gece olunca başımı
yastığa koyup uyurdum. İşte ben o günleri özledimm. Şimdi ne gecem var ne gündüzüm. Uyuyamıyorum artık
sadece düşünüyorum , bazende ağlıyorum. Sonra dua ediyorum . Biliyorum az kaldı kurtlcam cehennem hayatından
herşey yine eskisi gibi olcak. Mutlukluğa yavaş yavaş adım atıyorum. Biliyorum birgün mutluluk benimde
kapımı çalcak. Hayat işte ozaman gülümsücek bana.
Çok beğendiim
ondan benim adım yanlızken seninki kahbe kaldı
bnde sizdenimmm 2 senedir seviyorum en önemliside aşığım ilk günkünden daha da çokkk seviyor düşünüyorum ama o bni terketti ve o gün kaza yaptım ayagımı kaybettim ve hala çokk seviyorum BN ÇOK ACI CEKTİM ONUN YÜZÜNDEN AMA YİNEDE BEDDUA ATMİYORUM ALLAHINDAN BULSUN BİŞEY DİYEMİYORUM O BNM DÜNYAMDI ANNEM BABAMDA HAYATTAKİ EN YAKINIMDI HASRETİNİ ÇEKTİĞİM MUTLULUGUMDU AMA YOKKKKKKKKKKKK GİTTİ BAŞKA KOLLARA GİTTİ,HER GÜN KAHREDİYORUMMM ALLAHIMDAN L
KORKUM OLMASA KIYICAM CANIMA YAŞAMAK IZDIRAP HARAM BANA HEPİNİZ ELBETTE SEVMİŞ AŞIK OLMUŞSUNUZDUR FEDAKARLIKLAR YHAPMIŞSINIZDIR AMA İNANIN BANA BENİM KADAR DEİL BN AYAGIMI KAYBETTİM YÜRÜYEMİYORUM ONUN YÜZÜNDEN MA NEPALIM HAYAT YAŞAMAYA DEĞER KADERE KAHPE İNSANLARA İNAT GÜLMEYEDE
cok güzel son cümlen bende senin ki gibi bir hayat mücadelesi yasiyorum…
Süper yazmışsınız
“Ve hiç tanımadan sev insanları
Değişmenin ebedi olduğu yerde
Güzeldir hayat “
KAVUŞMAK ZOR OLSA’DA
Seni görmek geliyor içimden
Yolunamı çıksam
Balkonamı baksam
Ya’da pencereye çıkmanımı beklesem
Görmek istiyorum seni
Gözlerine bakmak
Ellerini tutmak
Sana duygularımı anlatmak
Sevgimi haykırmak istiyorum
Biliyorum anlatamam
Boğazım düğümlenecek
Gözlerim dolacak
Elim ayağıma dolanacak
Nutkum kesilecek
Ama anlatmak istiyorum
Seni sevdiğimi duyurmak istiyorum
İstersen yağmur yağsın
Pencerene geldiğimde
O deli rüzgar deysin gögsüme
Kurşun olup girsin
Nakış, nakış yüreğime
Mecnun olup yollara düşmektense
Naçar kalıp zebun düşmektense
Bir sokak köşesinde can çekişmektense
Senin yanına varıp ölmezmiyim
Sana hasretliğimi
Sana olan sevgimi
En derin muhabetimi
Arz etmeye gelmezmiyim
Ölüm varsa yolun sonunda
Didelerim dolacaksa ayrılığında
Kış gelecekse baharımda
Canımı sana feda etmezmiyim
emrullah şahin
Bazen durursun, bos vaktinde aklina gelir neleri yanlis yaptigini, nerede yanlis müdahale ettigini ve nezaman yanlis sözler kullandigini. Ondan sonra aklina, neyleri birdahakine nasil yapacagin gelir, düsünürsün kendi kendine hangisi dogrudur diye. O muhabbet ettigin insan nasil davranir bu sözlere, ona agirmi gelir, bilemeszin. Beynin hemen calisir, o davayi yansitir gözlerinin önüne ve kendin karar verirsin, karsindakinin ve senin nasil davranacagini, hangi sözler kullanacagini. Bilemeszin ama hangisinin dogru davranis oldugunu, dogru bir secenek oldugunu…
Sonra farkina varirsin, sen bunlarin hepsini okadar kisa bir sürede beyinde gerceklestirdinki, zamanin gectiginin bilmeszin…
Geri düsünmeye baslarsin, neden bunlari düsündügünü sorarsin kendine, amacin neyki bunlar aklina getirdin. Karsi taraftaki insana davranisindanmi memnun degilsin, zamaninda dogru cevabi vermedigin icinmi bunlarin hepsini hayal edip aklina getirirsin diye sorarsin kendine. Orda bi sessizlik baslar icinde, kalb atisini dinlersin ama bilirsin kafayi kaldirsan yada baska tarafa bakmaya kalksan kalb atisini zakip edemeyecegini, nefes alis verisine bile hayran kalirsin…
O an aklin dagilir, cünki okadar sey düsündünki, nerden bu düsüncelere geldigini hatirliyamaszin ve gicik olursun bu duruma, hic sevmedigin bir insan özelligiyle karsi karsiya kalirsin…
Sonunda öyle bir yerde olursunki, herseyin bosa oldugunu fark edersin. Tek bir iyi yani vardir bu düsüncelerin, insanin kafasi en azindan birazda olsa rahatlar!!!
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…
HAYATIN GERÇEKLERİ …. HERKESİN YÜREGİNE SAĞLIK KARDEŞLERİMM
Neden gözlerin…?
Neden gözlerin…?
Neden başka bir şey değilde
Gözlerin…
Neden umutla bakıyor bana?
Neden dünyaları veriyor bana?
Sadece bir bakışın…
Neden alıp götürüyor beni başka yerlere…
Başka dünyalara…
Neden gözlerin bana masum masum gülümsüyor?
Neden sana bakınca gözlerini kaçırıyorsun?
Neden mahrum bırakıyorsun?
Beni…Gözlerinden…
Gözlerini bana sakla.
Sadece bana…
Ben bakim uzun uzun…
Başka kimse umutlanmasın.
Gözlerinden…
Gözlerin bana umut versin.
Bana baksın masum masum…
Bana gülsün için için…
Bana parlasın.
Senin gözlerin…
MAD
Yalandı Demek…
Yalandı demek her şey.
Yalandı demek…Gözlerin…
Yalandı demek sözlerin…
Yalandı demek sevgin…
Yalandı ellerin…
2 satırlık şiirdi demek…
Bana söylediklerin…
Hani seni öve öve bitiremediğim…
Güzelsin,şöylesin,bölesin.
Demiştim.
Ha bide çok güzel şiir yazıyorsun.
Aynı bizim hayatımız gibii.
Şiirdi desene şuna…
Bravo çok güzel yazmışsın.
Çok güzelde okudun.
Ama acıyla bitmişş.
Bu olmamış,olmadıı.
MAD
Efendim…
Kainatın Yaratılış sebebine,
Yüce sultana selam olsun…
…
Efendim,sana yazıyorum bugün,
Yüreğimi yazıya döküyorum.
Biliyorum.Bütün deniz,okyanus
mürekkep olsa,ormanlar,ağaçlar
Kağıt olsa…
Yine seni yazamam.
Ama biliyorum,
Bütün ormanlar okyanuslar,
Sıraya dizilmiş seni yazmam için…
Mürekkep olmaya,kağıt olmaya…
Hazırım diyorlar Efendim…
Kuşlar kuğular…
Al benim tüyümü…
Efendime feda olsun,diyor.
Van gölü haykırıyor,
Ben çok büyük bir gölüm,
Al beni mürekkebin olarak kullan
Efendime feda olsun…
Yeter ki yaz.
Hepsi birer yarış içinde…
Bülbüller,
Ben yazacağım,ben anlatacağım,
Peygamberime onu sevdiğimi.
Hepsi koşuşturuyor,yarışıyor,
Ağlaşıyorlar.
Ama hiç kimse seni anlatamaz
Efendim,kimse seni anlatamaz,
Seni ne kadar sevdiğimi kimse anlatamaz
Efendim…
…
Özlemini yaşayan bir ümmetinden,
kölen olmaya hazır,bir zavallı…
Şiir Gibiydi…
Şiir gibiydi her şey…
Daha doğrusu seninle yaşadığımız…
Her şey…
Ve şiir gibi de bitti her şey…
Evet…Şiir yazdık beraber,
Up uzun sandık.Roman sandık…
Mutlu sonla biten hikaye sandık,
Seninle yazdıklarımızı…
Hiç bitmeyecek sandık,
Sonunda gülcez sandık,
Ben senin atlı prensin,
Sen benim uyuyan güzelim…
Sandık…
Ama yazdığımız…
Şu kısa şiir gibi…
2 satırlık bir…
Şiir gibiymiş…
Be gülüm…
MAD
Başka bir kıvanç…
Bugün başka bir kıvanç var içimde…
Doğru yaa sesini duymuştum…
Naber demiştin bana…
Yağmurlu sokaklarda…
Yürüyordum…
Yağmurlu sokaklarda…
Sende öyle…
Ama senin şemsiyen vardı.
Beyaz,üstünde mor çiçekler…
Baharı müjdeliyorlardı sanki…
Gerçi benim için bahar yeni gelmişti…
Neyse…İstanbul’dan yeni gelmiştin.
Yanından geçtiğimde orada su birikintisi vardıı.
Farkedememiştim…Zaten koşar adımlarla yürüyordum.
Su birikintisine hızla bastım…Ve sen…
Önüne baksane bee sa…dedin.
Benim olduğumu farkettin.Durdun.
Salak diyecektin herhalde…
Bende kusura bakma yanlışlıkla olduu,Deniz
Özür dilerim.Dedim.
Ve sen aaa Asım naber dedin,
Ben hala şoktaydım.
Yutkundum ve sonra hiçç sen?
Aynen…dedin.
Gerçekten çok koyu bir sohbetti.
Zaten o bana yeterdi artardı bile…
İçimdeki kıvanç için…
Sensizliğe Mahkum
Sensizliğe mahkumum,
Yine bu sabah,
Uyandım.
Doğru yaa…Sen yoksun yine.
Yıkıldım.Yine bir kez daha…
Alışmıştım gerçii…
Her sabah yıkılmaktan, kahrolmaktan…
Tadını biliyordum zaten acının,
Ama bu gün başka…
Hiç tatmamıştım bu acıyı,
Bugün başka bir acıı…
Söylesene bitermi?
Bu cumartesi sabahı?
Sensizlğe mahkumum.
Cumartesi sabahında
Sensiliğin mahkumluğunu yaşıyorum.
İsimsiz Duygu
İsimsiz bir duygu var içimde,
özgürlüğünü isteyen bir kuş gibi,
Kalbimde hapsolmuş bir mahkum gibi.
Oradan oraya kanat çırpıyor sanki…
Kalbimi çok acıtıyor,
Oradan oraya uçuşuyor,
Ama çıkamıyor,
kalbimi patlatacak gibi.
Çok sinirli galiba,
Seni görünce,sesini duyunca
Veya hut ismini duyunca
Çılgına dönüyor içimdeki…
Sadece kalbimdeki o kuşmu,
Seni görünce,duyunca,yada
ismin geçince bir yerlerden
Sanki bütün bedenim anlaşmış gibi…
Ayaklarım,ellerim gözüm,
kulağım burnum heryerim,
Hele hele kalbim,
Bedenimi yırtıp geçecek misali…
Bimiyorum,bana birşeyler oluyor,
Bilmiyorum, ilacım senmisin acaba?
Acaba sen gelince bitecekmi bu acı?
Bu organlar arası antlaşma…
Yada kuşun mapus cezası betecekmi?
Bilmiyorum…
MAD
Bayıldım mükemmel yüreğinize emeğinize kaleminize sağlık olsun can olsun ümit Yaşar Oğuzcan…